دراین پست 33 دستورالعمل که انجام اینها میتونه خیلی زیاد در سرنوشت ما تاثیر گذار باشه:

این 33 دستورالعمل از کتاب مصباح الهدی نوشته آقای مهدی طیب استخراج شده است.

همه ی ذرات عالم با خدا صحبت می کنند و به ما هم می گویند تو هم با خدا صحبت کن.

1- در شبانه روز، ترجیحا دل شب، ده دقیقه ای با خدا خلوت کن. وضو بگیر و سر سجاده ات بنشین و به خداوند عرض کن به دیدار شما آمده ام. اگر خطاهایت و افکار دنیوی به ذهنت آمد، چند استغفار کن، بر طرف می شود و فضای دلت خلوت و روشن می شود. آن گاه صلوات بفرست تا نورش بیشتر شود. اگر بر این کار مداومت نمایی، این ده دقیقه همه ی شبانه روزت را خواهد گرفت.

2- هر وقت فکر کردی از خودت زشتی دیدی، استغفار کن، زشتی را پاک می کند، وقتی زیبایی دیدی، بر پیامبر و آلش صلوات بفرست، زیبایی را زیاد می کند.

3- اینکه به مستحباتی چون غسل جمعه و نماز شب و ... زیاد سفارش نمی کنم، به خاطر عظمت و شرافت آنهاست و برای این است که آنها را سبک نشماری و برای تو عادی نشوند.اصلا مستحبات را به خاطر بزرگی شان اختیاری کرده اند.

4- کارهای خیلی قیمیتی را مستحب کرده اند. فعل مستحب، واجبات را با اعتبار می کند و زیبایی هم می آورد. خلق در جهنمند؛ با واجبات از جهنم بیرون می آیند و با مستحبات به مدارج بهشت نایل می شوند.

5- عمل مستحب ایجاد حب می کند. عدالت محبت ایجاد نمی کند، ولی فضل و احسان محبت می آورد. عمل مستحبی مثل هدیه و پیشکش برای دوست است که ایجاد دوستی می کند.

6- واجبات مال عموم خلق و مستحبات مال خواص است. مگر نشنیدی خداوند فرمود : اِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ اِلَیَّ بِالنّافِلَةِ حَتّی اُحِبِّهُ فَاِذَا اَحبَبتُهُ کُنتُ سَمعَهُ الَّذی یَسمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذی یبصِرُ بِهِ وَ لِسانَهُ الَّذی یبطِشُ بِها اِن دَعَانی اَجَبُّهُ وَ اِن ساَلَنی اَعطَیتُهُ: هر آینه او به وسیله ی مستحبات به من نزدیک میشود تا آنجا که من او را دوست بدارم. پس هنگامی که او را دوست بدارم، گوش او می شوم که با آن می شنود و چشم او می شوم که با آن می بیند و زبان او میشوم که با آن سخن می گوید و دست او می شوم که با آن می گیرد.اگر مرا بخواند، اجابتش می کنم و اگر از من در خواست کند، به او عطا می کنم.

7- در مستحبات خیلی کم حوصله نباشید.مرحوم حاج آقا حسین قمی با همه ی موقعیت علمی و اشتغالش، مقید بود هر روز زیارت عاشورا را در حرم با صد لعن و صد سلام بخواند.

8- قرآن فرمود: وَ مِن اللَّیلِ فَاسجُد و سَبِّحهُ لَیلأ طَویلأ: و مقداری از شب را سجده کن و در شب طولانی، خداوند را تسبیح کن. در لیل دنیا باید از سجده نهایت بهره را گرفت و در لیل طویل برزخ باید به تسبیح پرداخت. هر وقت مضطر شدیم، به خاک سجده بیفتیم.

9- وَ مِنَ اللَّیلِ فَاسجُد : مقداری از شب را سجده کن، مقصود لیل دنیاست. سجده چیز بسیار ارزشمندی است. شب ها یک سجده ی طولانی داشته باشید. هروقت حزن و غم آمد، چه غصّه ی دنیا و چه غصه ی آخرت، شب است. وَ سَبِّحهُ لَیلأ طَویلأ : و در شبی طولانی خدا را تسبیح کن. مقصود از لَیلأ طویلأ لیل عالم برزخ است. با سجده در لیل دنیا انسان از عالم برزخ سردر می آورد و آنجا باید فقط تسبیح کرد و گفت سُبحانَهُ سُبحانَهُ سُبحانَهُ، یعنی خداوند بالاتر و منزه است از هر خوبی که فکر کنیم. قیامت روز است و شب ندارد، یعنی غم و حزن به قیامت راه ندارد.

10- در هرشبانه روز لااقل یک سجده ی طولانی داشته باشید. هیچ عبادتی مثل سجده نیست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: